Może wydawało ci się, że dobrze równa się gładko. I może już nie masz siły na mniemania i nie tylko na nie. Może nie jest źle, ale na pewno nie jest też dobrze. Ale żyć to pozwolić się stwarzać na nowo i nie mówić "już koniec", ani też "to się nigdy nie skończy". Nie ty zacząłeś i nie ty zdecydujesz o tym, kiedy dosyć.
Dziękuję Tobie za wszystkie momenty, w których znów ze zdumieniem odkrywam, jak bardzo mnie zachwycasz, w których nie giniesz mi w cieniu mojej własnej potężnej znikomości. Jak to jest, że moja niemoc potrafi zasłonić Twoją wszechmoc?...
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz