pozytywnego coś pozytywnego

Wieczór pachniał lawendą i kiełbasą. Lawenda była moja, a kiełbasę taszczył do domu ktoś inny. Jakiś osobnik w busie. Lubisz, kiedy bus woni kiełbasą? Ja nieszczególnie. A już na pewno nie w dzień postny...

Świat o tej porze jest swoiście piękny. Odcienie nieba przechodzą z jednego w drugi - jak barwy pastelowych kredek, leżących obok siebie w pudełku. Wieczory przyjemne i wiatrem smaga. I te dni tak rozpięte - maksymalnie, ograniczające rozmiar nocy. A noce też miłe i przyjazne - gwiazd dużo, a po drugiej słychać już pierwsze ptaki. Lubię ten czas. Właśnie ten - panowania dnia nad nocą, czas ciepłych wieczorów i przyjaznego nieba. Bo człowiek jest ukierunkowany ku słońcu, ku światłu.

I czasem tylko nic nie mogę poradzić na to, że jednak jakoś puste to życie. Tymczasowo zapewne, minie i coś poradzę, albo ktoś poradzi.

Bardzo chciałabym znaleźć w Krakowie, we Lwowie i pewnie w każdym innym mieście, kamienicę z otwartym wyjściem na dach. Wdrapać się tam i siedzieć i patrzeć na dachy, na ludzi, do góry i na dół. Letnim popołudniem. Postaram się to zrobić, choć na razie nie wiem jak.
Chcę zdobyć kamieniczny dach. I poczuć się wolnym. Właśnie tam.