z jesiennej strony

Ten dziwny czas jesienny. Sezon parzenia herbat niezliczonych, dla ogrzania dłoni. Czas myśli spadających na ziemię - jedna po drugiej, aż do łysego drzewa. Aż do momentu, gdy znów nie wiesz, co dalej. Znów ci goło i na tę goliznę - chcąc nie chcąc - musisz się zgodzić.

Człowiek pewien nie chciał być tym, czym jest.

Któż z nas przytakuje swojemu życiu
I wyraża zgodę na wszystko,

Co się w nim dzieje?

(...)

Wierzył na przekór

Grzechom i pokusom,

Że nawet w samym jądrze nocy

Nie zgasły wszystkie lampy oliwne,

A we wnętrzu jego rozpaczy,

Której nie umiał pokonać,

Płynie i faluje twarz Boga,

Jak rzeka odkupienia.

Roman Brandstaetter, PRZYPOWIEŚĆ O JABŁKU, fragment.