everything was the rhythm

Kiedy już zdaje ci się, że spokorniałeś i prawie ogarniasz, bądź czujny, byś z tą swoją zakichaną pseudopokorą i pseudomądrością nie plasną na twarz z przykrym jazgotem, który dzwoni w uszach jeszcze długo po zaistnieniu.

"Wszystko było rytmem"...

I to było dobre. Rytm, oddech, zegar, kalendarz, liście jesienią, kwiatki wiosną, upał latem. Regularność, porządek, ręcznik na wieszaku w łazience, kosz pod zlewem, książki na regale, spanie w nocy, praca w dzień, spotkania wieczorem i całą niedzielę. Albo się starzeję, albo regularność jest człowiekowi zwyczajnie potrzebna.

Zaburzyło się. Ja nie chcę tak. Nie znów i nie dłużej.

Szukanie, wracanie - tym żyjemy. Do Źródła, do Początku, do Domu, do Siebie, do Harmonii, do tego, kim miałem w istocie być. Kim jestem i dlaczego tak mało sobą w najlepszym tego słowa znaczeniu?...

I co na to wszystko Pan Bóg? Już chyba pytać nie mam odwagi. 

Bieda z nędzą tutaj pędzą.