Frutututu, srutututu, wiosna ludziom sterczy z butów !
(Dobrze, że nie słoma).
Ironia i cynizm wyostrzają się jak słońca blask. Gdyby mnie żmija ugryzła, to by zdechła. A potem pewnie zrobiłoby mi się jej żal. Taki człowiek jest dwubiegunowy. Cząsteczka polarna.
Chodzę ciągle, wieczorami, pomiędzy fortepianem, a klarnetem, czy fagotem może. Miło jest słyszeć muzykę zewsząd.
Tak sobie podmiot czasem myśli, gdzieś pod tą skorupką jadu i cynizmu, jak bardzo ludzie są sobie potrzebni. Jak bardzo! I że być i nie zrobić nic dla nikogo to jednak kiepsko jest.
Chciałoby się podmiotowi przeczytać Talmud.
Nie biegam, nie zabijam, nie cudzołożę i nie kradnę. Może wstanę na rolki.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz